җәптәш

I. с. 1. Эшкә кулы ята, эшен тиз төшенеп ала һәм оста башкара торган 2. Нин. б. эшкә һәвәс булу, шуның белән мавыгу биюгә җәптәш булу. Кулның эшкә күнеккән, оста, соллы булуы тур. 3. Эшләү өчен уңайлы, ипле (әйбер, корал тур.). II. ҖӘПТӘШ – с. Җәпләргә аерылган, җәпләкәле